Naderend einde 1

 

 

Zijn dochter belde. Zij had gehoord dat ik de uitvaart zo mooi kon regelen. Haar vaders einde naderde, maar hij wilde nog wel een gesprek. We spreken af, een paar dagen later, in de namiddag in zijn woning. Ik tref een zeer sterk vermagerde man aan. Na het horen van mijn naam zegt hij mijn vader gekend te hebben. “De smid van Sloten”. Ik zit met twee van zijn dochters dicht bij het ziekenhuisbed. Zij hebben een hele lijst met bespreekpunten. Vader wordt met regelmaat in het gesprek betrokken. De kist en de kaart worden door hem uitgekozen. Ook wordt er besloten vader na het overlijden thuis op te baren. Een kleine week later is meneer overleden. De dochters, inmiddels aangegroeid tot vier, vertellen in het gesprek de volgende dag, dat zij vader zelf verzorgd hebben. De broeders die vader in de kist kwamen leggen waren zo aardig de brancard waar vader op lag dicht bij hun moeder te brengen. Zodat zij, gezeten in een rolstoel, op een tastbare manier afscheid van haar man kon nemen. Door de thuisopbaring kan zijn vrouw, dochters, schoonzoons en kleinkinderen op elk gewenst ogenblik bij hem zijn.