Laatste groet

Het gebeurt de laatste jaren steeds vaker dat een terminaal zieke zelf het moment bepaald waarop hij of zij definitief de ogen sluit. Op de dagen daarvoor kunnen familieleden en vrienden dan een laatste groet komen brengen. Psycholoog René Diekstra schrijft daar heel treffend over: "Iets in mij zij dat ik een geschenk moest meenemen. Maar wat neem je mee naar iemand die gaat sterven? Een bos bloemen, een boek, een doos bonbons? Het lijken zinloze, bijna cynische geschenken. Opeens wist ik met zekerheid wat ik mee wilde nemen. Een fles champagne. En wel de allerbeste die ik in korte tijd kon krijgen. Het leven dat hij geleid en vooral de jarenlange vriendschap tussen ons verdiende het dat er nog één keer op getoast zou worden. Daarom was ik blij verrast hoe hij reageerde:' dan maken we 'm nu open en drinken we'. Zo gebeurde. Hoewel hij niet meer dan een halve slok nam, kon hij, kenner als hij was, toch niet nalaten te zeggen:'goed spul!' " Diekstra verteld verder dat het gesprek dat volgde intens was, waarin niets onbesproken bleef. Zoals waren vrienden met elkaar omgaan.