13-09-2013
Geen spijt
Zoals u wellicht weet ben ik een groot voorstander van thuisopbaringen. De beminde overledene in de directe nabijheid. Hoe verschillend zo'n opbaring ook kan zijn, wat opvalt, de nabestaanden hebben er nooit spijt van. Men kijkt er altijd met veel voldoening op terug. Het op elk gewenst moment van de dag je dierbare kunnen zien geeft de mensen veel rust. De mogelijkheden voor een thuisopbaring zijn door de moderne wijze van bouwen groter geworden. Waren vroegere etagewoningen alleen via een trappenhuis bereikbaar, tegenwoordig worden appartementen gebouwd met ruime liften. Zo kon het gebeuren dat ik onlangs midden in het centrum van een provinciestad een thuisopbaring had. De overledene zou om drie uur in de middag uit huis gehaald worden, zodat die avond de zeer drukke condoleance kon plaatsvinden in het uitvaartcentrum. De rouwwagen had zich via het voetgangersgebied een plekje voor de deur toegeëigend. Terwijl het winkelde publiek zijn gang bleef gaan en de fietsende scholieren voorbij reden brachten de familieleden de kist en de vele bloemen naar de auto. Terwijl zij de auto nakeken liep ik langzaam voor de auto uit. Het leek stiller te worden.