Gedachte rond de feestdagen.

 

 

Ik leen de woorden van een pastor.

“Laat mij nou maar”; ik hoor dat mensen weleens zeggen als zij verdrietig zijn, mensen die rouwen. “Laat mij nou maar, ik zoek het wel alleen uit”. “Vreemd eigenlijk: hoe het in onze samenleving een deugd is geworden om flink te zijn, zoals we dat noemen. We willen het alleen doen. En toch tegelijkertijd, wat is het dan een weldaad als er iemand is die ons daarin tegenspreekt. Die nog even doorvraagt. “Is dat nou wel helemaal waar? Red je het echt wel?” Je wordt pas mens als er een ander voor je is. Als er een ander jouw bestaan binnenkomt en zegt: “Ik ben er voor jou”. Als er een ander jou aanspreekt en zegt: “Ik ben er voor jou”. “Wat er ook gebeurt, ik help jou”. Wij worden mens als er een ander is die ons aanspreekt”.

 

Die nabijheid met elkaar wens ik u rond deze dagen toe.