Zelf doen.

"Wij willen zoveel mogelijk zelf doen", zei de oudste dochter als antwoord op mijn vraag over de uitvaartwensen. We bespraken de uitvaart van haar vader die in de vroege ochtend overleden was. De bespreking vond plaats in een kleine kamer in gezelschap van haar moeder, drie zussen, één broer, aangetrouwde familie en een hele bubs kleinkinderen. Vader lag inmiddels opgebaard op bed in dezelfde kamer. De kamer rondkijkend had ik alle vertrouwen in dat zelf doen. De betrokkenheid van iedereen was gewoon voelbaar. Zij zouden hun vader en opa een waardig afscheid bezorgen. Rekening houdend met de achtergrond van moeder werd de kerk gebruikt, maar in plaats van koor en organist, werd er muziek via CD's afgespeeld en foto's via een beamer geprojecteerd op een groot doek voor in de kerk. Helemaal eigenhandig door de familie geregeld. De pastor verschafte alle ruimte voor de kinderen en kleinkinderen om te spreken en voelde goed aan voor welke onderdelen hij gewenst was. Natuurlijk werd vader, opa door zes mannelijke familieleden in en uit gedragen. En bij zulke krachtige heren laat ik het dalen van de kist met touwen ook graag aan hun zelf over. Toen alles naar volle tevredenheid achter de rug was kon iedereen door middel van de reacties van de aanwezigen merken dat het een mooi en waardevol afscheid was geweest.