Toename crematies.

Het crematiepercentage neemt langzaam maar gestaag toe. Dit jaar zal dat op zo'n zesenvijftig procent uitkomen. En de groei lijkt er nog niet uit. Twee wetswijzingen hebben mede gezorgd voor de stijging. In 1991 mochten de nabestaanden de as van de overledene mee naar huis nemen en vanaf 1998 is het ook toegestaan de as zelf te verstrooien. Dat maakt dat een heel belangrijk verschil tussen begraven en cremeren is weggevallen. Tot aan ongeveer de jaren tachtig had je als nabestaande na de crematie eigenlijk geen plek om te rouwen. De as werd verstrooid op daarvoor aangelegde velden en daarmee verdwenen de resten van de overledene op een anonieme manier. Voor veel mensen was dat een reden om voor begraven te kiezen. Dan is er een graf waar je naar toe kunt gaan. Doordat er nu meer mogelijk is met de as kun je voor je dierbare ook na de crematie een eigen plek maken. Je kunt bijvoorbeeld thuis een herdenkingsplekje creëren of de as uitstrooien op een favoriete plek. De as is een plaatsvervulling van de overledene geworden. De weduwe met een beetje as van haar overleden man verwerkt in een ketting, kan op deze manier haar rouw vergelijkbaar verwerken als haar buurvouw die met een bosje bloemen naar het graf van haar man gaat.