Onbereikbare plek.

Een journalist doet verslag van zijn gesprek met de vriendengroep en de ouders van een jongen die op achttienjarige leeftijd voor een zelfgekozen dood koos. Terugkijkend op dit drama zoeken de nabestaanden naar aanknopingspunten. Hoe heeft dit kunnen gebeuren. Zonder in detail op deze persoonlijke zaak in te gaan vielen mij toch een aantal dingen op. "Misschien hadden we tóch meer over gevoel moeten praten", zegt de vriendengroep. "Als vrienden onder elkaar heb je het meestal over stoere dingen, maar misschien hadden we meer moeten praten over gevoel en twijfels. Praat over wat je van binnen bezig houdt. Ook over de dingen waar je misschien minder trots op bent. Probeer je ook te verdiepen in iemand die stil is. Zodat die zijn zorgen niet opkropt". Maar zo erkent de vriendengroep; "Er was een plek in zijn hoofd waar niemand bij kon komen". Zijn ouders spreken over "iets onbenoemds wat van binnen aan hem knaagde". Wanneer andere ouders hun om raad vragen zeggen de ouders het moeilijk te vinden advies te geven. "Elke situatie is zo verschillend. Het enige wat wij zeggen is toch te proberen het gesprek met je kind aan te gaan, zodat je kind weet dat ie altijd en met alles bij je terecht kan". Het praten over je diepste gevoelens is iets wat met name jongens en mannen niet makkelijk afgaat. Zij stoppen het weg waardoor de druk soms tot onhoudbare proportie groeit.