Kind en rouw.

Op de radio hoorde ik een spotje waarin een jongen aan zijn vrienden vraagt of zij zin hebben om vanavond met elkaar iets te ondernemen. Drie jongens vertellen na elkaar dat zij niet kunnen. Dat niet kunnen heeft steeds met hun moeder te makem. Zij hebben haar iets beloofd of hun moeder heeft hun verboden te gaan. Op het laatst verzucht een jongen die we nog niet eerder gehoord hadden; "Kon ik het nog maar aan mijn moeder vragen". Het spotje verwijst naar de website van de stichting Kind en Rouw. Deze stichting wil kinderen helpen bij de rouwverwerking. Zij is opgezet door een groep particulieren die het verdriet "aan den lijve" hebben meegemaakt. Wat zij vooral hebben gemist was het liefdevol luisterend oor. Ieder gezinslid verwerkt een overlijden op zijn eigen manier, zo ook kinderen. De signalen dat het toch niet helemaal goed verloopt kunnen heel verschillend zijn: stil en teruggetrokken gedrag, agressiviteit, slapeloosheid, niet kunnen huilen, opeens volwassen zijn, zich niet durven binden. De stichting geeft op alle mogelijke manieren voorlichting om psychisch leed bij kinderen te voorkomen of te verzachten. De website is het bekijken waard.