Herkenning

Als je, zoals ik, alweer zo'n zestien jaar bezig bent in het uitvaartwerk, kom je natuurlijk terug bij families. Jaren geleden heb je de uitvaart van vader gedaan en omdat het allemaal naar wens is verlopen, wordt je ook gevraagd wanneer moeder overlijdt. Bij het noemen van de naam weet ik me meestal de vorige uitvaart te herinneren. Wanneer de bespreking dan op hetzelfde adres plaatsvindt, lijkt het soms of de tijd heeft stilgestaan. Je zit aan tafel met bijna dezelfde mensen als pakweg tien jaar geleden. De gezichten worden steeds duidelijker herkend. De uitvaart van toen wordt in sommige gevallen als leidraad gebruikt. Zeker als het gaat om begraven of cremeren is de keuze van toen leidend. De afwijkingen zitten eerder in de keuze van de kaart en de kist. De tekst van de kaart is afwijkend in het persoonlijke gedeelte en vaak hetzelfde in de zakelijke tekst. In de namenrij kunnen heel wat mutaties voorkomen. Andere partners, nieuwe partners, meer kleinkinderen of zelfs achterkleinkinderen. Juist in de kleinkinderen zie je dat de tijd niet heeft stilgestaan. Dat kleine meisje of jongen van toen is inmiddels een jonge vrouw of man geworden. Met moeite herken ik soms de trekken van toen. De herkenning komt sneller van hun kant.