Geen cake.

Met enige regelmaat hoor ik dat, wat er ook gebeurt, er na de uitvaart geen cake mag komen. De cake staat symbool voor een standaard, gewone uitvaart. Het plakje cake, wat vroeger misschien een traktatie was, heeft duidelijk aan populariteit ingeboet. Hoe inventief de begraafplaatsen en crematoria er ook mee omgaan, door allerlei smaakvarianten van de cake aan te bieden, de mensen willen in toenemende mate wat anders. Maar wat dan? Is er een lekkernij waar de overledene erg van hield. Dan is dat een goed alternatief. Zo heb ik al heel wat bijzondere koeken en andere heerlijkheden voorbij zien komen. Van appelgebak, mariakaakjes, slagroomsoezen, roze glacékoeken tot cocosmakronen aan toe. Soms is er wel een favoriete lekkernij, maar is deze slecht te combineren met koffie. Te denken valt aan een bitterbal of een andere warme snack. In combinatie met een drankje heel goed te doen. Een lekkernij die door velen gewaardeerd, maar door andere juist angstvallig vermeden wordt is haring. Als groot haringliefhebber mag ik de presentatie van deze heerlijkheid graag eigenhandig ter hand nemen. Op een gegeven moment weet je exact welke personen nog wel wat lusten, zij zien je dan ook graag langskomen en gunnen je van harte zelf ook een stukje.