04-09-2009
Eeuwige hoop.
Wat een verhaal over dat Amerikaanse meisje dat op 11-jarige leeftijd werd ontvoerd en na 18 jaar weer opdook. Hoe zouden haar moeder en stiefvader al die jaren beleefd hebben. We lezen er niet veel over, wel dat de twee inmiddels gescheiden zijn en dat de stiefvader, omdat hij Jaycee Lee Dugard als laatste heeft gezien lang als verdachte is beschouwd. Vermissingen komen ook in Nederland voor. Zo'n 16.000 keer per jaar. De meeste vermissingen duren maar kort en gebeuren het meest bij kinderen onder 20 jaar. Het betreft dan verdwalen of weglopen. Vermissingen van langer dan een jaar komen 10 tot 20 keer voor per jaar. Het grote probleem voor de achterblijvers is het omgaan met de verwerking. Het accepteren van een overlijden is voor de meeste nabestaanden op een gegeven moment te doen, voor achterblijvers na een vermissing blijft de hoop dat hij of zij weer terugkomt. Het is goed voor te stellen dat er psychologische en emotionele problemen op de loer liggen. Het steeds maar weer vragen stellen, het zoekgedrag, het herhaaldelijk het verhaal vertellen, angst, paniek, schuldgevoelens, boosheid en verdriet zijn enkele voorbeelden. Naast deze zaken hebben achterblijvers ook te maken met sociale, praktische en juridische zaken. Binnen het gezin gaat niet iedereen er op dezelfde wijze mee om, de omgeving kan anders gaan reageren en werkgevers en banken en andere instanties werken niet makkelijk mee. Toch zullen achterblijvers uiteindelijk de draad van hun leven weer moeten oppakken. U begrijpt dat het onwaarschijnlijke verhaal uit Amerika, hoe vreugdevol ook, daar niet aan meewerkt.